5434 Sayılı Kanun’a Tabi Kamu Çalışanlarının Belirlenmesinde Kullanılan Kriterler

5434 Sayılı Kanun’a Tabi Kamu Çalışanlarının Durumları ve Emeklilik Hakları

Genellikle 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu öncesinde memur olarak çalışma, yedek subaylık yapma, vekil öğretmenlik veya vekil imamlık gibi görevleri içermektedir. 5434 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Emekli Sandığı Kanunu, kamu çalışanlarının emeklilik ve sosyal güvenlik haklarını düzenleyen bir kanundur. Bu kanuna tabi olan memurlar, devlet dairelerinde, kamu kurum ve kuruluşlarında, eğitim kurumlarında ve diğer kamu hizmeti veren kurumlarda çalışmaktadır.

5510 sayılı kanunun yürürlüğe girmesiyle birlikte sosyal güvenlik sistemi değişikliklere uğramıştır. Ancak, 5434 sayılı kanun hala bazı durumları kapsamaktadır. Örneğin, 5510 öncesi memur olanlar, yedek subaylık yapanlar, vekil öğretmenlik veya vekil imamlık görevini üstlenenler 5434 sayılı kanuna tabi olmaktadır. 5434 sayılı kanuna tabi olan memurlar, emeklilik haklarından ve sosyal güvenlik avantajlarından yararlanma imkanına sahiptir. Bu kanun kapsamında çalışan memurlar, emekli olabilmek için belirli süre ve prim ödeme şartlarını yerine getirmelidirler.

İLGİLİ HABER Uzaktan Eğitim Nasıl Bir Eğitimdir? Avantajları Ve Dezavantajları Nelerdir?

Kamu çalışanlarının hangi durumlarla 5434 sayılı kanuna tabi olduğunu belirlemek için bazı kriterler bulunmaktadır.

5434 Sayılı Kanun’a Tabi Kamu Çalışanlarının Emeklilik Durumları ve Hakları

1. Memur olmak: Kamu kurum ve kuruluşlarında, devlet dairelerinde, eğitim kurumlarında ve diğer kamu hizmeti veren kuruluşlarda memur olarak görev yapmak.

2. Yedek subaylık yapmak: Askerlik hizmetini yedek subay olarak tamamlamak.

3. Vekil imamlık yapmak: İmam veya vaiz olarak görev yapma yetkisi olan bir görevi vekil olarak üstlenmek.

4. Vekil öğretmenlik yapmak: Öğretmen olarak atanmamış olmakla birlikte geçici olarak öğretmenlik görevini üstlenmek.

Sonuç olarak, 5434 sayılı T.C. Emekli Sandığı Kanunu, 15 Ekim 2008 tarihinden öncesini kapsayan durumları belirleyerek bireyleri “iştirakçi” olarak değerlendirmektedir. Bu durumlar memur olmak, yedek subaylık yapmak, vekil imamlık yapmak ve vekil öğretmenlik yapmak gibi durumları içermektedir. İştirakçi olmanın emekli aylığı bağlanması ve diğer emekli hakları üzerinde etkisi ise ek gösterge, tazminatlar gibi unsurlarla belirlenmektedir.