5434 Memuru, Re’sen Emekliliğinde, Kurum Takdir Hakkına Sahip Mi?

Danıştay 12. Dairesi, Re’sen Emeklilik Kararlarında Memur lehine Karar Verdi

Danıştay 12. Dairesi’nin yeni yayınladığı kararlarda, davalı idarenin mali durumunu göz önünde bulundurarak, personel maaşlarından kaynaklı giderleri azaltmak amacıyla tasarruf yapılması hedeflendiği belirtilmiştir.

Dosya kapsamında, davacının kadrosunun boşaltılması ve yerine atama yapılması sebebiyle personel ihtiyacının doğduğuna dair herhangi bir iddia veya delil bulunmadığı vurgulanmıştır. Ayrıca, idare tarafından kullanılan takdir yetkisinin, kamunun yararına ve yerel idari hizmetlerin gerekliliklerine uygun bir şekilde kullanıldığı sonucuna varılmıştır. Bu kararlar, idarenin gerekçelerini ve takdir yetkisini kullanma şeklini değerlendiren bir değerlendirme yapmaktadır.

İLGİLİ HABER Marmaris Belediyesi’nde Acar Ünlü zora girecek

Danıştay 12. Dairesi, son yayınladığı 2 kararında, 5434 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Emekli Sandığı Kanunu'nun 39. maddesi uyarınca re'sen emekli edilen memurların açtığı davalarda, kişi lehine kararlar verdi.

İdarelerin Takdir Yetkisi Sınırlıdır: İstinaf Kararı

5434 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Emekli Sandığı Kanunu’nun 39. maddesinin birinci fıkrasının (b) bendine göre, 30 hizmet yılını tamamlamış veya 61 yaşını doldurmuş olan memurların resen emekli edilmesi konusunda idareye takdir yetkisi verilmiştir. Ancak, bu takdir yetkisinin mutlak ve sınırsız olmadığı, idarenin bu kararı alırken kamu yararı ve hizmet gerekliliklerine uygunluğunu hukuken geçerli ve somut bilgi ve belgelerle kanıtlaması gerektiği anlaşılmaktadır.

İstinaf mahkemesi tarafından verilen kararda, davacının resen emekliye sevk edilmesi için hizmetlerini aksattığı, verimli çalışmadığı veya görevini yapamayacak durumda olduğuna dair herhangi bir tespit veya somut bir veri bulunmadığı vurgulanmaktadır. Bu nedenle, davalı idarenin davacı hakkında sunulan belgelerin resen emeklilik kararı için yeterli nedenler olarak kabul edilmesine imkan bulunmadığı sonucuna varılmıştır.

Bu istinaf kararıyla birlikte, idarelerin takdir yetkisinin sınırları belirtilmiş ve idarelerin kamu yararı ve hizmet gereklerine uygunluk konusunda somut deliller sunması gerektiği vurgulanmıştır. Bu karar, memurların haklarını korumak ve adil bir değerlendirme süreci sağlamak açısından önem taşımaktadır.